Mijn uitvaartredes zijn anders dan gebruikelijk, volgens de uitvaartverzorgers die ik spreek en ook de mensen die ik spreek na de plechtigheid, omdat ze gericht zijn op de mens/de overledene en wat hij of zij heeft betekend voor de nabestaanden. Ik vind het een uitdaging om op basis van de ervaringen en herinneringen van de naasten de overledene te "doorgronden" om een herkenbaar en persoonlijk beeld te schetsen.

 

Dat heeft me tot nu toe veel positieve feedback opgeleverd:

 

Een aantal reacties:

"Ik die man al 60 jaar en niemand heeft hem zo helder beschreven als jij."

 

"Je bent een verhalenverteller".

 

"We vonden het een mooie dienst en je hebt mijn vader echt beschreven hoe hij was en de herinneringen echt tot leven gebracht. Daar zijn we super blij mee en dankbaar voor."

 

"Dank je voor de tekst. Erg fijn dat je daarin zo goed hebt meegedacht zodat het naar ieders tevredenheid was en we toch beide kanten van Pa erin konden herkennen zonder dat de balans kwijt raakte. Denk dat dit deel van afscheid erg bijdraagt aan het groter afscheid wat nu begint door te dringen. Heel erg bedankt."

 

"Ik wil jou, ook namens iedereen, bedanken voor wat je voor ons gedaan hebt. 

Ik kreeg na de uitvaart een aantal keer de vraag wie jij bent, of je familie bent omdat je het over kon brengen alsof je ons al jaren persoonlijk kent. Dat is in mijn ogen een terecht en groot compliment."

​